ΠΙΛΟΤΗ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ (INTRASOFT INTERNATIONAL)

1339/2013 ΑΠ ( 616133)


(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Οριζόντιος ιδιοκτησία. Αυτοδίκαιη θεμελίωση αναγκαστικής συγκυριότητας κατ` ανάλογη μερίδα επί των κοινοκτήτων και κοινοχρήστων τμημάτων της οικοδομής. Έγκυρη η παραχώρηση δικαιώματος αποκλειστικής χρήσεως σε ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων της ίδιας οικοδομής στους ανοικτούς κοινόχρηστους χώρους, καθώς και στις ανοικτές θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων στην πιλοτή της πολυκατοικίας. Θέσεις στάθμευσης στην πιλοτή. Δεν είναι αυθύπαρκτες, αλλά έχουν χαρακτήρα παρακολουθηματικό της οριζόντιας ιδιοκτησίας. Δεν είναι δυνατή ούτε η αυτοτελής διάθεση αυτών ούτε η παραχώρηση της αποκλειστικής χρήσης αυτών σε τρίτο, μη ιδιοκτήτη. Ανέγερση πολυκατοικίας κατά το σύστημα της άφεσης του ισογείου χώρου ακαλύπτου (PILOTIS). Γνώση των αγοραστών των διαμερισμάτων της πολυκατοικίας με την κατάρτιση των συμβολαίων αγοράς των όρων του κανονισμού της πολυκατοικίας, σχετικά με την εκχώρηση του δικαιώματος προσδιορισμού των θέσεων στάθμευσης ανά διαμέρισμα στους οικοπεδούχους και στην εργολήπτρια εταιρία, καθώς και του περιορισμένου αριθμού των θέσεων στάθμευσης εντός της πιλοτής. Το δικαστήριο απορρίπτει την αναίρεση κατά της υπ’αριθμ. 5093/2010 απόφασης του Εφετείου Αθηνών.








Αριθμός 1339/2013

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Δ` Πολιτικό Τμήμα ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Γιαννούλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γρηγόριο Κουτσόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή, Δημητρούλα Υφαντή και Βασίλειο Λαμπρόπουλο, Αρεοπαγίτες.

ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 17 Μαΐου 2013, με την παρουσία και της Γραμματέως Ελένης Τσιουρή, για να δικάσει μεταξύ:

Των αναιρεσειόντων: 1. Μ. Μ. του Αριστείδη, 2. Ε. Ρ. συζ. Μ. Μ., κατοίκων ...... .. , οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν δια της πληρεξουσίας δικηγόρου τους Μαρίας Θεοφάνους, με δήλωση κατ` άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και κατέθεσε προτάσεις.

Των αναιρεσιβλήτων: 1. Δ. Δ., 2.α) Χ. Κ., β) Χ. συζ. Χ. Κ., 3. Κ. Α., 4. Σ. συζ. Ε. Χ., 5. Γ. Φ., 6. Ε. Φ., 7. Π. Σ., κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νεοκλή Δημόπουλο και δεν κατέθεσαν προτάσεις.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 6-6-2007 αγωγή των ήδη αναιρεσειόντων, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 2366/2009 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 5093/2010 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 12-12-2011 αίτησή τους.

Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Γρηγόριος Κουτσόπουλος ανέγνωσε την από 4-10-2012 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αιτήσεως αναιρέσεως.

Ο πληρεξούσιος των αναιρεσιβλήτων ζήτησε την απόρριψη της αιτήσεως και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

1. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1002 και 1117 του ΑΚ, 1,2 παρ.1,4 παρ.1, 5 και 13 του ν. 3741/1929, που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ με το άρθρο 54 του Εις Ν. ΑΚ, σαφώς συνάγεται ότι επί οριζόντιας ιδιοκτησίας, ιδρύεται κυρίως μεν χωριστή (διαιρεμένη) κυριότητα σε όροφο οικοδομής, ή διαμέρισμα ορόφου, παρεπομένως δε και αναγκαστική συγκυριότητα, που αποκτάται αυτοδικαίως κατ` ανάλογη μερίδα στα μέρη του όλου ακινήτου, που χρησιμεύουν σε κοινή από όλους τους οροφοκτήτες χρήση, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται κατά ενδεικτική στις διατάξεις αυτές απαρίθμηση, το έδαφος, οι αυλές κλπ. Ο προσδιορισμός των κοινοκτήτων και κοινοχρήστων αυτών μερών, γίνεται, είτε με την συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία, είτε με ιδιαίτερες συμφωνίες μεταξύ όλων των οροφοκτητών, κατά το άρθρο 4 παρ. 1, 5 και 13 του ως άνω ν. 3741/1929. Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 4 παρ.1 του ίδιου νόμου προκύπτει ότι, με τη συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία, με μεταγενέστερη συμφωνία όλων τω συνιδιοκτητών, που γίνεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο μεταγραφόμενο, μπορεί εγκύρως να παραχωρηθεί δικαίωμα αποκλειστικής χρήσεως σε ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων της ίδιας οικοδομής στους ανωτέρω ανοικτούς κοινόχρηστους χώρους, καθώς και στις ανοικτές θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων στην πιλοτή της πολυκατοικίας. Στην περίπτωση αυτή ο περιορισμός της χρήσεως των λοιπών οροφοκτητών έχει απλώς το χαρακτήρα δουλείας κατά το ανωτέρω άρθρο 13 παρ.3 ν. 3741/1929, χωρίς όμως να είναι πραγματική δουλεία, με την έννοια των άρθρων 1118 και 1119 ΑΚ, έχει δε την έννοια ότι δεσμεύει τους καθολικούς και ειδικούς διαδόχους των συμβληθέντων και αντιτάσσεται κατά τρίτων. Τέλος, σύμφωνα με τα ανωτέρω, οι ως άνω θέσεις στάθμευσης στην πιλοτή δεν είναι αυθύπαρκτες, αλλά έχουν χαρακτήρα παρακολουθηματικό της οριζόντιας ιδιοκτησίας (διαμερίσματος ή ορόφου) και συνεπώς δεν είναι δυνατή ούτε η αυτοτελής διάθεση αυτών ούτε η παραχώρηση της αποκλειστικής χρήσης αυτών σε τρίτο, μη ιδιοκτήτη. Εξάλλου, παράβαση κανόνα δικαίου, που ιδρύει τον λόγο αναιρέσεως του άρθρου 559 αριθ1ΚΠολΔ, υπάρχει εφόσον αυτός δεν εφαρμοστεί, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ή εάν αυτός εφαρμοσθεί, εσφαλμένα (Ολ.ΑΠ 36/1988 Ελλ.Δ 1989.1153). Ενώ έλλειψη νόμιμης βάσης, που ιδρύει τον λόγο αναιρέσεως του αριθ. 19 του ανωτέρω άρθρου υπάρχει όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού, δεν εκτίθενται καθόλου πραγματικά περιστατικά ή τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται, βάσει του πραγματικού του κανόνα δικαίου, για την επέλευση της απαγγελθείσας έννομης συνέπειας, ή την άρνησή της ή αντιφάσκουν μεταξύ τους.

Στην προκειμένη περίπτωση το Εφετείο με την προσβαλλόμενη απόφασή του δέχθηκε κατά την ανέλεγκτη αναιρετικώς κρίση του τα εξής: Οι ενάγοντες και ήδη αναιρεσίβλητοι είναι συγκύριοι κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου έκαστος του αυτοτελούς και διαιρεμένου διαμερίσματος υπό στοιχ. Α-2 του πρώτου ορόφου πολυκατοικίας που βρίσκεται στη ... στη συμβολή των οδών ... αρ. 66 και ..., το οποίο περιήλθε σ` αυτούς δυνάμει του υπ` αρ. .../2006 συμβολαίου αγοραπωλησίας της συμβολαιογράφου Αθηνών ............... , που νόμιμα μεταγράφηκε, οι δε εναγόμενοι είναι ιδιοκτήτες των οριζοντίων ιδιοκτησιών (διαμερισμάτων) της ίδιας πολυκατοικίας, που περιγράφονται στην αγωγή και περιήλθαν σ` αυτούς με τα αναφερόμενα στην αγωγή συμβόλαια, νομίμως μεταγεγραμμένα, γεγονός που άλλωστε δεν αμφισβητείται από τους διαδίκους. Η εν λόγω οικοδομή υπήχθη στο σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας με την υπ` αρ. .../16-1-1981 πράξη συστάσεως οριζοντίου ιδιοκτησίας του συμ/φου Αθηνών ................ , που νόμιμα μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου ............. (τ. ... α/α 28), ανεγέρθηκε δε από την εταιρία "............", σε οικόπεδο που ανήκε κατά ποσοστό 250/1000 εξ αδιαιρέτου στην Α. χήρα Α. Μ. και κατά ποσοστό 750/1000 εξ αδιαιρέτου στο γιο της Α. - Ά. Μ.. Στην ανωτέρω δικαιοπάροχο των εναγόντων και συνοικοπεδούχο περιήλθε το Α-2 διαμέρισμα λόγω της ιδιότητας της ως συνοικοπεδούχου κατά το θεσμό της αντιπαροχής. Η ανωτέρω με το υπ` αριθμ. .../1981 σομβφλαιο της συμ/φου Πειραιώς ................. , που νόμιμα μεταγράφηκε, μεταβίβασε το άνω διαμέρισμα (Α-2 ) στους Α. Μ. και Χ. συζ. Α. Μ., κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου σε έκαστο εξ αυτών, οι οποίοι, στη συνέχεια, με το υπ` αρ. .../1990 συμβόλαιο της συμ/φου Αθηνών ................ , που νόμιμα μεταγράφηκε, το μεταβίβασαν στους Μ. Κ. και Α. συζ. Μ. Κ., κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου σε έκαστο εξ αυτών και τέλος οι κληρονόμοι των ανωτέρω, με το προαναφερόμενο .../2006 συμβόλαιο το μεταβίβασαν στους ενάγοντες κατά ποσοστό 1Δ εξ αδιαιρέτου σε έκαστο εξ αυτών. Η εν λόγω πολυκατοικία έχει ανεγερθεί κατά το σύστημα της άφεσης του ισογείου χώρου ακαλύπτου (PILOTIS ) και διέπεται από τις διατάξεις του ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1004 του ΑΚ, σύμφωνα με την ανωτέρω .../1981 πράξη συστάσεως οριζοντίου ιδιοκτησίας, στο άρθρο 3 της οποίας ορίζεται ότι "το ισόγειο της πολυκατοικίας περιλαμβάνει μόνο κοινόκτητους χώρους, ήτοι τον χώρο της κύριας εισόδου, πλατύσκαλο, κλιμακοστάσιο, φρέαρ ανελκυστήρος, των χώρων της πυλωτής και τον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου", καθώς επίσης στα αρχικά τοπογραφικά διαγράμματα του Φεβρουαρίου 1979 του αρχιτέκτονα μηχανικού Ι. Γ., που προσαρτήθηκαν στην άνω πράξη οριζοντίου ιδιοκτησίας το ισόγειο φαίνεται. Στο άρθρο 55 του κανονισμού της άνω πολυκατοικίας ορίζεται ότι "ο χώρος της πιλοτής εις το ισόγειο είναι κοινόκτητος και όχι κοινόχρηστος. Εις τον χώρον τούτον θα δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων, των οποίων η αποκλειστική χρήσις θα ανήκει ως παράρτημα εις τα διαμερίσματα της πολυκατοικίας τα οποία θα προσδιορισθούν από κοινού υπό των οικοπεδούχων και της εργολήπτριας, δια σχετικής πράξεως υπογραφομένης μονομερώς υπό τούτων. Εκ των χώρων τούτων το εν τρίτον θα περιέρχεται εις τους οικοπεδούχους και δη οι θέσεις προς την οδό ... " και συνεπώς στη σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας δεν είχε προσδιορισθεί ο ακριβής αριθμός των θέσεων στάθμευσης που θα δημιουργούνταν μελλοντικά στην πιλοτή, ούτε τα διαμερίσματα στα οποία θα ανήκε ως παράρτημα η χρήση των θέσεων αυτών. Επτά χρόνια αργότερα, με την υπ` αριθμ. .../1988 συμπληρωματική πράξη οριζόντιας ιδιοκτησίας του συμ/φου Αθηνών .................... , που νόμιμα μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Ν. Φιλαδέλφειας (τ. ... α/α 7), οι κληρονόμοι των αρχικών οικοπεδούχων Μ. Μ. και Α. - Π. Μ. καθώς και η εργολήπτρια εταιρία μονομερώς τροποποίησαν τη σύσταση αυτή και δημιούργησαν δώδεκα θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων στο χώρο της πιλοτής παραχώρησαν δε τη χρήση συγκεκριμένων θέσεων αποκλειστικά σε ορισμένους ιδιοκτήτες διαμερισμάτων, όπως αυτές αναλυτικά περιγράφονται στην ένδικη αγωγή, ως είχαν δικαίωμα, κατά τα άνω. Εξάλλου, οι αγοραστές των διαμερισμάτων της εν λόγω πολυκατοικίας με την κατάρτιση των συμβολαίων αγοράς τους αποδέχονταν ρητά όλους τους όρους του ως άνω κανονισμού, άρα και του άρθρου 55 αυτού, εκχώρησαν δε το δικαίωμα προσδιορισμού των θέσεων στάθμευσης ανά διαμέρισμα στους οικοπεδούχους και στην εργολήπτρια εταιρία, ενώ γνώριζαν ότι μπορεί και να μην είχαν θέση στάθμευσης, εφόσον τούτο εξαρτάτο από τη θέληση των οικοπεδούχων και κατασκευαστών. Γνώριζαν επίσης ότι στην πιλοτή υπήρχαν μόνο δώδεκα θέσεις στάθμευσης όπως προκύπτει από το από Φεβρουαρίου 1979 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού Ι. Γ., καθώς και ότι μπορεί να μη χρησιμοποιούν την πιλοτή. Με τις παραδοχές αυτές το Εφετείο, αφού δέχθηκε τις εφέσεις των εναγόντων κατά της πρωτόδικης απόφασης που είχε κρίνει αντιθέτως, απέρριψε την αγωγή ως κατ` ουσίαν αβάσιμη. Κρίνοντας έτσι το Εφετείο διέλαβε στην απόφασή του, σαφείς πλήρεις και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες, όσον αφορά τη ρύθμιση του δικαιώματος χρήσης της κοινόκτητης πιλοτής της ως άνω πολυκατοικίας, που καθιστούν εφικτό τον έλεγχο του Αρείου Πάγου περί της ορθής ή μη εφαρμογής του ουσιαστικού δικαίου διατάξεων που προαναφέρθηκαν, τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφήρμοσε. Επομένως, οι πρώτος και δεύτερος λόγοι αναιρέσεως με τις αντίθετες αιτιάσεις περί παραβίασης (ευθέως και πλαγίου) των ως άνω διατάξεων είναι αβάσιμοι.

2. Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 8 ΚΠολΔ ως πράγματα των οποίων η λήψη ή η μη λήψη υπόψη από το δικαστήριο της ουσίας ιδρύει τον από τη διάταξη αυτή λόγο αναιρέσεως, νοούνται οι αυτοτελείς ισχυρισμοί που, υπό την προϋπόθεση της νόμιμης προτάσεως τους, θεμελιώνουν ιστορικώς το αίτημα της αγωγής, ανταγωγής ή ενστάσεως ή αντενστάσεως, ως και οι λόγοι εφέσεως που περιέχουν παράπονα κατά της πρωτοβάθμιας απόφασης (Ολ.ΑΠ 11/1996). Δεν συνιστούν πράγματα η αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής, ανταγωγής ή ενστάσεως ή αντενστάσεως και τα συμπεράσματα ή επιχειρήματα από την εκτίμηση των αποδείξεων, όπως και η νομική επιχειρηματολογία των διαδίκων ή του Δικαστηρίου. Επίσης ο από την παραπάνω διάταξη λόγος αναιρέσεως δεν στοιχειοθετείται αν το Δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη τον προταθέντα ισχυρισμό και τον απέρριψε για οποιοδήποτε λόγο, τυπικό ή ουσιαστικό (Ολ.ΑΠ 3/1997).

Στην προκειμένη περίπτωση, με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως κατά τον από τον αριθμό 8 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, προσάπτεται στο Εφετείο η αιτίαση ότι δεν έλαβε υπόψη τον ισχυρισμό των αναιρεσειόντων, ότι τα τοπογραφικά διαγράμματα που έχουν προσαρτηθεί μεταγενέστερα σε διάφορα αγοραπωλητήρια συμβόλαια ή τις τροποποιητικές πράξεις της οριζόντιας ιδιοκτησίας, διαφέρουν από αρχικά τοπογραφικά διαγράμματα του μηνός Φεβρουαρίου 1979 του ως άνω αρχιτέκτονα που προσαρτήθηκαν στη σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας ..... , ενώ δέχθηκε τον ισχυρισμό των εναγομένων ότι οι ενάγοντες έλαβαν γνώση του σχεδιαγράμματος του 1979 με τις χωροθετημένες 12 θέσεις, όταν αγόρασαν το Α-2 διαμέρισμα, αν και δεν είχε προσαρτηθεί σε κανένα συμβόλαιο αγοραπωλησίας του διαμερίσματός τους και πουθενά ούτε σ` αυτό, αλλά και στα συμβόλαια των δικαιοπαρόχων τους δεν γίνεται μνεία της τροποποίησης με την οποία δημιουργήθηκαν οι θέσεις στάθμευσης ... Ο λόγος αυτός αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, καθόσον τα ως άνω περιστατικά δεν συνιστούν "πράγματα", αλλά επιχειρήματα από την εκτίμηση των αποδείξεων.

Κατά το άρθρ. 559 αριθ. 11γ ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται, αν το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά μέσα που οι διάδικοι επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν. Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 335, 338, 339 και 340 ΚΠολΔ προκύπτει ότι το δικαστήριο για να σχηματίσει τη δικανική του πεποίθηση ως προς τη βασιμότητα ή μη των προβαλλόμενων από τους διαδίκους πραγματικών γεγονότων που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης, υποχρεούται να λαμβάνει υπόψη όλα τα νόμιμα αποδεικτικά μέσα που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι για άμεση ή έμμεση απόδειξη, χωρίς να είναι ανάγκη να γίνεται ειδική μνεία και χωριστή αξιολόγηση του καθενός από αυτά, από δε την αναφορά στην απόφαση μερικών από τα προσκομιζόμενα έγγραφα, γιατί έχουν ιδιαίτερη σημασία, δεν συνάγεται αναγκαστικά ότι δεν εκτιμήθηκαν και τα μη αναφερόμενα. Στην υπόθεση που κρίνεται, από την υπάρχουσα στην προσβαλλόμενη απόφαση βεβαίωση, κατά την οποία, τα περιστατικά τα οποία έγιναν δεκτά από το Εφετείο, αναφορικά με τους ισχυρισμούς των διαδίκων, αποδείχθηκαν, εκτός των άλλων, από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, που περιέχονται στα προσκομιζόμενα και επικαλούμενα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά συνεδριάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και από όλα τα έγγραφα, που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, έστω και μη ειδικώς κατωτέρω μνημονευόμενα, μεταξύ των οποίων και τα τοπογραφικά διαγράμματα που έχουν προσαρτηθεί σε διάφορα συμβόλαια ή τις τροποποιητικές πράξεις της οριζόντιας ιδιοκτησίας, σχετικά με τα δικαιώματα των εναγόντων και των άλλων συνδικαιούχων των ως άνω οριζόντιων ιδιοκτησιών και ειδικά επί του κοινόκτητου χώρου της πιλοτής, δεν καταλείπεται αμφιβολία περί του ότι αυτά λήφθηκαν υπόψη από το Εφετείο για την εξαγωγή του αποδεικτικού πορίσματος του. Επομένως, ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως από τον αριθμ. 11 περ. γ` του άρθρου 559 ΚΠολΔ, με τον οποίο ψέγεται το Εφετείο ότι δεν έλαβε υπόψη τα ανωτέρω αποδεικτικά στοιχεία είναι αβάσιμος και ως εκ τούτου απορριπτέος. Κατ` ακολουθίαν όλων αυτών πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθούν οι αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την από 12-12-2011 αίτηση των: 1) Μ. Μ. και 2) Ε. συζ. Μ. Μ., για αναίρεση της 5093/2010 απόφασης του Εφετείου Αθηνών.

Και

Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων, τα οποία ορίζει σε χίλια εκατό (1.100) ευρώ.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Ιουνίου 2013.

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στις 25 Ιουνίου 2013.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ